De front ontvangt de impactkracht, die wordt verdeeld door de voorbumper naar de energieabsorptieboxen aan beide zijden en vervolgens overgebracht naar de linker- en rechterfrontrail, en vervolgens naar de rest van de lichaamsstructuur.
De achterkant wordt beïnvloed door de impactkracht en de impactkracht wordt door de achterbumper overgedragen naar de energieabsorptiebox aan beide zijden, naar de linker- en rechter achterrail en vervolgens naar andere lichaamsstructuren.
Impactbumpers met lage sterkte kunnen de impact omgaan, terwijl impactbumpers met hoge sterkte de rol van krachtoverdracht, dispersie en buffering spelen en uiteindelijk overbrengen naar andere structuren van het lichaam, en vervolgens vertrouwen op de sterkte van de lichaamsstructuur om te weerstaan.
Amerika beschouwt Bumper niet als een veiligheidsconfiguratie: IIHS in Amerika beschouwt Bumper niet als een veiligheidsconfiguratie, maar als een accessoire om het verlies van lage snelheids botsing te verminderen. Daarom is het testen van bumper ook gebaseerd op het concept van het verlagen van het verlies- en onderhoudskosten. Er zijn vier soorten IIHS -bumpercrashtests, die voor- en achterste frontale crashtests (snelheid 10 km/u) en voor- en achterzijde -crashtests zijn (snelheid 5 km/u).
