De voorkant ontvangt de impactkracht, die door de voorbumper wordt verdeeld over de energieabsorptieboxen aan beide zijden en vervolgens wordt overgebracht naar de linker en rechter voorrail, en vervolgens naar de rest van de carrosseriestructuur.
De achterkant wordt beïnvloed door de impactkracht en de impactkracht wordt door de achterbumper overgebracht naar de energieabsorptiebox aan beide zijden, naar de linker en rechter achterrail en vervolgens naar andere carrosseriestructuren.
Impactbumpers met lage sterkte kunnen de impact opvangen, terwijl impactbumpers met hoge sterkte de rol spelen van krachtoverbrenging, verspreiding en buffering, en uiteindelijk worden overgedragen naar andere structuren van het lichaam, en vervolgens vertrouwen op de sterkte van de carrosseriestructuur om weerstand te bieden .
Amerika beschouwt de bumper niet als een veiligheidsconfiguratie: IIHS beschouwt de bumper in Amerika niet als een veiligheidsconfiguratie, maar als een accessoire om het verlies van botsingen bij lage snelheid te verminderen. Daarom is het testen van de bumper ook gebaseerd op het concept hoe verlies- en onderhoudskosten kunnen worden verminderd. Er zijn vier typen IIHS-bumpercrashtests: frontale crashtests voor en achter (snelheid 10 km/u) en zijdelingse crashtests voor en achter (snelheid 5 km/u).
