De voorkant vangt de kracht van de botsing op, die door de voorbumper wordt verdeeld over de energie-absorberende boxen aan beide zijden en vervolgens wordt overgebracht naar de linker- en rechtervoorrail en ten slotte naar de rest van de carrosseriestructuur.
De achterkant wordt beïnvloed door de impactkracht en deze wordt door de achterbumper overgebracht op de energie-absorberende doos aan beide zijden, op de linker- en rechterachterrail en vervolgens op andere carrosseriestructuren.
Botsbumpers met een lage sterkte kunnen de impact opvangen, terwijl botsbumpers met een hoge sterkte de rol van krachtoverbrenging, -spreiding en -buffer vervullen en deze uiteindelijk overbrengen op andere structuren van de carrosserie. Vervolgens vertrouwen ze op de sterkte van de carrosseriestructuur om weerstand te bieden.
Amerika beschouwt bumpers niet als een veiligheidsconfiguratie: IIHS in Amerika beschouwt bumpers niet als een veiligheidsconfiguratie, maar als een accessoire om de schade bij een botsing bij lage snelheid te verminderen. Daarom is het testen van bumpers ook gebaseerd op het concept van hoe de schade en onderhoudskosten kunnen worden verlaagd. Er zijn vier soorten bumpercrashtests van het IIHS: frontale crashtests met voor- en achterbumpers (snelheid 10 km/u) en zijdelingse crashtests met voor- en achterbumpers (snelheid 5 km/u).
